[szkic]
Kiedy wyjeżdżaliśmy z Ekwadoru pomyślałem sobioe, jak to możliwe, że tak niewielki kraj zawiera w sobie tyle światów? Zaledwie kilka dni później wiedziałem już, że nie ma w tym przypadku – Ekwador to miniatura Ziemi. Kraj, gdzie każdy kilometr prowadzi do nowego krajobrazu, nowej historii, nowego zachwytu.
To podróż, której się nie zapomina: od andyjskiego Quito po dziewiczą Amazonię, od równika po krainę gigantycznych żółwi i śmigających po ulicach uchatek. Każdy etap to osobny rozdział opowieści, ale wszystkie razem układają się w coś znacznie większego – pełne doświadczenie Ekwadoru.
Quito – miasto, które oddycha historią i niebem [chociaż głównie smogiem]
Quito wita wysoko – dosłownie. 2850 m n.p.m. czuć w płucach, ale też w sercu, bo od pierwszych chwil to miasto przytłacza… pięknem. Stare Miasto – wpisane na listę UNESCO jako jedno z pierwszych – to plątanina kolonialnych uliczek, barokowych kościołów i cichych dziedzińców, które wyglądają jak kadry z filmów o przeszłości.
Nie sposób nie wspomnieć o kościele Compania de Jesús, którego wnętrze pokryte jest niemal w całości złotem. Albo o wzgórzu El Panecillo, z którego roztacza się panorama miasta i Andów. Quito ma duszę – i nie boi się jej pokazać.
Na środku świata – równik i złudzenia
Zaledwie 26 kilometrów na północ od stolicy znajduje się Mitad del Mundo – „Środek Świata”, miejsce symboliczne, gdzie przechodzi linia równika. To tu zrozumiałem, jak wiele z pozoru prostych rzeczy wcale takimi nie jest. w sensie, że są dwa równiki:D jeden oficjalny i drugi – konkurencyjny, również oficjalny, ale jakby trochę mniej.
W muzeum Intiñan, które leży na bardziej dokładnych współrzędnych równika, możesz eksperymentować z grawitacją, patrzeć, jak woda wiruje w różnych kierunkach zależnie od strony równika, a nawet próbować postawić jajko na gwoździu. To turystyczne, jasne. Ale też fascynujące – i edukacyjne.
Aleja Wulkanów – kręgosłup ognia
Droga z Quito w stronę południa to jak jazda po grzbiecie smoka. Avenida de los Volcanes – Aleja Wulkanów – to pasmo gigantów, z których każdy zdaje się obserwować cię z dystansu. Cotopaxi – majestatyczny, wiecznie zaśnieżony i kiedy wdrapując się po jego zboczu – zabierający oddech. Jest też Chimborazo – najwyższy szczyt Ekwadoru, a z geograficznego punktu widzenia… najdalej wysunięty punkt od środka Ziemi ale jego już nie zdążyliśmy podejść. .
Galapagos – inny wszechświat
Żadne zdjęcia nie oddadzą tego, co czułem, patrząc w oczy legwana morskiego lub pływając z lwami morskimi na wyspie Isabela. Galapagos to raj bezwstydnie dziki. Tutaj zwierzęta nie boją się ludzi – to my uczymy się ich języka.
Widziałem żółwie większe niż Aniki dwie, pingwiny tańczące w falach i kormorany, które zapomniały jak się lata. Galapagos to lekcja pokory wobec natury, ale i podróż w czasie – do świata sprzed ludzi.
Amazonia – zielone płuca duszy
Ostatni etap prowadził do Ekwadorskiej Amazonii. Tutaj nie ma dróg – są rzeki. Nie ma hoteli – są eko-lodge. I nie ma ciszy – tylko złożona, dzika muzyka dżungli.
Przewodnik, którego poznaliśmy na Galapagos, fan ptaków prowadził nas przez las, wypatrzył dla nas ptaka, którego wydawało mi się stworzono tylko na potrzeby gry heroes of might and magic – harpia. Nocą słyszałem małpy i sowy, a rano – ptaki, których nie zna żadne zoo. Amazonia to nie miejsce. To świat, który trwa obok naszego i bez którego ten nasz po prostu się zawali.
10 ciekawostek o Ekwadorze:
🇪🇨 Ekwador jako pierwszy kraj na świecie uznał prawa natury w konstytucji (2008).
🌎 Ekwador to jedyny kraj, który leży jednocześnie na równiku i ma Andy, Amazonkę i wyspy oceaniczne.
🕍 Bazylika w Quito to jedyny gotycki kościół, w którym gargulce mają kształt zwierząt z Galapagos.
🐢 Na Galapagos spotkasz „żółwia słoniowego” – może ważyć ponad 400 kg i żyć 100+ lat.
🌋 Chimborazo jest „najwyższym punktem Ziemi” jeśli mierzysz od środka planety, nie od poziomu morza.
🐒 W Amazonii żyje ponad 1600 gatunków ptaków – więcej niż w całej Europie.
🌱 Na równiku słońce zawsze wschodzi i zachodzi o tej samej godzinie – 6 rano i 6 wieczorem.
💬 W Ekwadorze mówi się w kilkunastu językach – oprócz hiszpańskiego funkcjonuje też np. kichwa i shuar.